Primeiramente lede ou olhade isto.
Este post é un pouco provocador, cousa á que non acostumo, así que desculpen as molestias e os excesos de antemán.
Salsa rosa nacional-popular. A cousa évos divertida pero comeza a cheirar a naftalina ao mesmo tempo. Probablemente Beiras e Paco Rodriguez xa se caían mal antes de eu vir ao mundo (1979).
Sen dúbida son e serán xenios e figuras e hai que respetar a veteranía de quen contribuiu a proxectos forxados da nada. Mais opino que Beiras debería facer iso que leva anos e anos e anos dicindo que quere facer (tocar o piano e ilustrar con conferencias) e non fai porque lhe resulta tedioso e aburrido e ten adicción ás cámaras, aos focos e aos aplausos. E Paco Rodriguez, antes de dictar periódicas encíclicas para fustigar a impíos e desvíados do credo, debería adicarse unilateralmente a (seguramente xa o fai) impartir densas sesións de formación interna aos novos cadros do Partido.
Por favor, vento fresco e nova linguaxe desde a autoorganización.
Non saímos do arado.
Nenhum comentário:
Postar um comentário