Era Galeano o que popularizou o do "mundo ao revés", ou de como converter a opresión en oprimid@s. Un tenta sempre manter o espíritu crítico e non deixar de sorprenderse ca manipulación frustrante da realidade, algo que parece humano, demasiado humano.
Lonxe estou de crer que cada un ou unha d@s que queren independencia de Catalunya ou Euskal Herria son "hermanitas de la caridad" mais sí creo que @ que quere fundamentalmente esta xente é que estes territorios sexan países cando menos tan mediocres ou virtuosos como o é o estado espanhol.
Resulta que baixo o territorio espanhol actual a única democracia posible é a espanhola. Argumento: se Espanha é unha democracia, o que pretenda a súa destrución, a súa separación, non pode ser demócrata. Conclusión: un provável estado catalán ou basco serán dictaduras irrespiráveis. Hai xente que o cree! e agárrase a censuras como a do toureiro sen olho do WordPressPhoto ou aos impedimentos para gravar series televisivas. E seguramente estes casos sexan revisáveis, pero seguen vendo a palha no olho alheo e non a viga no propio.
En muitos campos de futebol do estado requísanse "estelades" catalanas ou "estreleiras" galegas por considerarse subversivas. Na pasada Vuelta ciclista a Espanha, no seu paso pola Galiza, varias persoas foron retidas polas forzas da orde por levar estreleiras e facer unha pintada do tipo "Galiza é unha nación".
Por qué o nacionalismo espanhol é democrático e o vasco ou o catalán se queren vaciar desa condición? Pregunta simple e resposta simple: calquera proxecto nacional é democrático cando se fundamenta nunha vontade política colectiva e no respeito aos direitos humanos e aos valores democráticos. Fagamos entón a proba do algodón e se cadra a puntuación do nacionalismo espanhol non supera aos outros.
E o grande problema é que a imaxe distorsionada se vai alimentando até crear un mundo paralelo que se reproduce a sí mesmo.
Nenhum comentário:
Postar um comentário