By the way

Pode resultar que @s auténtic@s revolucionari@s sexan (sexamos) @s reformistas, e @s que se din revolucionari@s non pasen de reformistas. Xa o di a xenial frase popular: @s que van de guais non chegan a cháchis.

Heráclito sí, Parménides non

A vida é dialéctica concreta, un campo de batalla aberto e non sabes moi ben por onde che vai vir a bala. Nin a quen lle vas dar ti. Cústame ter principios estáticos, ideoloxía, e fico instalado na dúbida coma un surfista empoleirado na cresta dunha onda que nunca acaba, constante. Será a dúbida, o pensamento crítico, o que fai avanzar a humanidade? Quizais. Quizais por iso gostei da película Ágora de Amenabar, das súas ensinanzas profundas. Tod@s levamos un fascista dentro, un ser inflexible e limitado que nos momentos de presión sae por "peteneras" cunha resposta irracional e desenfreada. Tod@s temos unha chea de prexuízos e preconceitos inconscientes enraigados nun mesmo. Ben, esta é a reflexión da noite. A vida é dialéctica concreta, un proceso constante cun final patético. Pero aquí estamos, non temos escapatoria unha vez que o noso corazón comeza a latexar. Constrúamos, pois, desde a vulnerabilidade.

http://www.youtube.com/watch?v=EM4vblG6BVQ&ob=av2e